3سالگی:

3ساله بود كه پدر او را به پارک مرکز شهر برد. چند نفر او را با دست نشان دادند. چند نفر با دیدن او روی شان را برگرداندند. وقتی پدر او را سوار تاب کرد، چند بچه که سوار تاب بودند، با دیدن او گریه کردند و از تاب پایین آمدند. پسری که توپش نزدیک پای او افتاده بود جلو آمد اما وقتی نزدیکش رسید، فرار کرد و توپش را همان جا گذاشت.

6 سالگی:

6ساله بود که معلم دستش را گرفت و او را روی صندلی نشاند و به همه معرفیکرد و گفت که دچار یک بیماری است و بدنش نمی تواند چربی را جذب کند ولی به تمام تست های مدرسه جواب داده و دختر خیلی باهوشی است و می تواند دوست خوبی برای تمام آنها باشد. بچه های کلاس، خودشان را جمع کردند. دختری که کنار او نشسته بود، کیفش را برداشت و 2 نیمکت عقب تر نشست. معلم ها در برخورد اول، از دیدنش جا می خوردند، توی حیاط مدرسه همیشه تنها بود و موقع برگشتن از مدرسه، مردم او را به هم نشان می دادند.

18 سالگی:

18ساله كه شد به دانشگاه رفت. باز همان تمسخرها و تنهایی ها. بچه های دانشكده، كنار دیوار صف می كشیدند واو را مورد تمسخر قرار می دادند. تا همین الان هم انگار این قصه قرار نیست تمام شود.

ای خدا شکرت...

قدر سلامتیتونو بدونین...

نظرات شما عزیزان:

زهرا(غزاله)

ساعت10:14---28 بهمن 1392

[وب سایت]

وااااای بیچاره...

هانیه جون♥♥♥

ساعت12:22---27 بهمن 1392

[وب سایت]

حالم بد شد میخوام صحنه رو ترک کنممممممممممم .....

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: